غار قمری

غار تاریخی قَمَری در غرب شهر خرم‌آباد و در سینه سفید کوه مشرف به این شهر زیبا و تاریخی واقع شده است . 
این غار از غارهای آهکی خرم آباد و بر سینه سفیدکوه و مشرف به خرم آباد و گرداب سنگی می باشد .

کاوش رسمی این غار در سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۸ توسط پروفسور فرانک هول و باستان شناسان دانشگاه رایس انجام شده است . 
این غار شامل ۲ سالن که سالن اول ۳ متر لایه فرهنگی داشته و در هر مترمربع ۵۰۰ قطعه استخوان حیوانات مختلف کشف شده است سالن دوم که بسیار تاریک است . 
کف سالن دوم صخره ایست و سقفش وبعضی قسمتها شامل استلاگتیت واستلاگمیت میباشدبنابه گفته فرانک هول غار قمری محل سکونت انسان از ماه نوامبر تا مارس بوده .

دهانه این غار رو به شرق و مشرف به گرداب سنگی است .

سطح داخل دهانه آن بیش از۲۰۰ متر است .

طول راهروی غار، باریک و طولانی می باشد .

درباره این غار افسانه‌های بسیاری زبانزد مردم محلی است .

پرفسور هول، دره خرم آباد را به خاطر وجود غارهای پیش از تاریخ متعدد و به هم فشردگی آن به عنوان مرکز تحقیقات و مطالعات دوره پارینه سنگی خویش قرار داد .

این پروفسور در خرم آباد موفق به یافتن ۱۷ اقامتگاه انسانی دوره پارینه سنگی شد که از آن جمله می‌توان به:

غار “کنجی” مربوط به دوره “موسترین” و پناهگاه صخره ای “گرارجنه” که دارای ابزار “موستری” و “بارادوستی” و غار “یافته” با ابزار “بارادوستی” و غار “قمری” با ابزار “موستری” و پناهگاه سنگی “پاسنگر” که شامل مواد “بارادوستی” و “زارزی” بود اشاره کرد.

غار (اشکفت ) قَمَری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و از محلهای باستانی دره خرم آباد محسوب می‌شود .

غار قمری در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .
در این غار آثار و شواهدی از زندگی انسان در دوره پارینه‌سنگی میانی با قدمت حدود ۵۰۰۰۰ سال به دست آمده است.
در سال ۱۹۶۵پرفسور فرانک هول به بررسی غار قمری پرداخت و تعدادی ابزار سنگی دستکاری شده و استخوانهای حیوانات قابل شناخت بدست آورد .

با وجود مواد فراوان قابل تحقیق و بررسی توفیق مطالعه دقیقی را در تغییرات ابزارها در زمان بین « موستری زیرین » ۵۰۰۰۰ سال قبل از میلاد و ( زارزی زیرین ۱۲۰۰۰سال قبل از میلاد ) نصیب هیأت ساخت .
ابزار به دست آمده از غار قَمَری را به فرهنگ موسترین نسبت می‌دهند .

آثار موستری خرم آباد شاید به اواخر این دوره میرسد و ظاهراً ازسکونت‌های اولیه در زاگرس حکایت میکند .

از مشخصات ویژه این دوره ابزار مثلثی شکل سر نیزه‌ها , تیغه‌های جانبی که رواج آنها تقریباً سه برابر سر نیزهها میباشند .

دیگر ابزار بصورت قلمهای حکاکی ساده با رواج کمتری دیده میشوند .
آثار بررسی شده در غار قمری شامل بقایای ادوات سنگی دوران موسترین و همچنین بقایای استخوان حیوانات نیز که به سختی پوسیده شده بود , در اینجا مشاهده گردیده است.