نخستین قوم حاکم بر لرستان عیلامیان و از نژاد بومی ایران (آسیانیک) بوده اند .
از چگونگی تشکیل جوامع و ابتدای تاریخ ایشان اطلاع درستی در دست نیست .
آنچه مشخص و مسلم است:
از اوایل هزاره چهارم و پیش از ورود اقوام آریایی به ایران موفق به ایجاد دولتی در بخشهایی از سرزمین ایران شده اند .
دولت عیلام شامل خوزستان ، لرستان امروزی ، پشتکوه و کوههای بختیاری بوده است .
بابلیها این سرزمین را «الام» یا «الامتو» یعنی کوهستان و شاید کشور طلوع خورشید می نامیدند .
شهرهای عمده آن شوش ، اهواز ، ماداکتو (صیمره-دره شهر ) ،خایدالو و خرم آباد امروزی بوده است .
بنا به گفته والتر هینتس:
شهر خرم آباد در عهد عیلامیان پایتخت سلسله ای به نام سیماشکی بوده.
عیلامیها در مدت چند هزار سال هویت خود را در برابر اقوامی نیرومند چون:
سومریها
آکدیها
بابلیهاو آشوریها حفظ کردند .
قوم عیلامیها عاقبت به علت اختلافهای داخلی و جنگهای خانگی از دشمن خود آشور شکست خوردند (۶۴۵ ق م) و از صفحه روزگار به عنوان دولتی مستقل حذف شدند.
