نخستین قوم حاکم بر لرستان عیلامیان و از نژاد بومی ایران (آسیانیک) بوده اند .

از چگونگی تشکیل جوامع و ابتدای تاریخ ایشان اطلاع درستی در دست نیست .

آنچه مشخص و مسلم است:

از اوایل هزاره چهارم و پیش از ورود اقوام آریایی به ایران موفق به ایجاد دولتی در بخشهایی از سرزمین ایران شده اند .

دولت عیلام شامل خوزستان ، لرستان امروزی ، پشتکوه و کوههای بختیاری بوده است .

بابلیها این سرزمین را «الام» یا «الامتو» یعنی کوهستان و شاید کشور طلوع خورشید می نامیدند .

شهرهای عمده آن شوش ، اهواز ، ماداکتو (صیمره-دره شهر ) ،خایدالو و خرم آباد امروزی بوده است .

بنا به گفته والتر هینتس:

شهر خرم آباد در عهد عیلامیان پایتخت سلسله ای به نام سیماشکی بوده.

عیلامیها در مدت چند هزار سال هویت خود را در برابر اقوامی نیرومند چون:

سومریها

آکدیها

بابلیهاو آشوریها حفظ کردند .

قوم عیلامیها عاقبت به علت اختلافهای داخلی و جنگهای خانگی از دشمن خود آشور شکست خوردند (645 ق م) و از صفحه روزگار به عنوان دولتی مستقل حذف شدند.