رضا سقایی در سال ۱۳۱۸ در محله ی قدیمی پشت بازار شهرستان خرم آباد متولد شد.
به علت شرایط ویژه در همان دوره ی ابتدایی درس و مشق را رها کرد و نهایتاً به شغل خیاطی مشغول گردید. در دهه ی ۴۰ با آن صدایی رسا و دلنشینش ترانه های «گنم خر» (خریدار گندم) و «کُوش طلا» (کفش طلا) را خواند و موسیقی لری را با شکوهی بی نظیر به عرصه ی ملی کشاند.
اغراق نیست اگر می گویند که پیش از انقلاب، خرم آباد همواره برای غیر بومی ها با نام قلعه ی فلک الافلاک و صدای رضا سقایی تداعی می شده است.
اتفاق عظیم تر، برای شناسایی این موسیقی و توانایی حنجره استاد رضا سقایی زمانی به اوج رسید که در سال ۵۶ موسیقیدان توانمند شادروان مجتبی میرزاده برای بازسازی هنرمندانه ی ترانه های«دالکه»، «تفنگ»، «زندگی»، «قدم خیر»، «دایه دایه»، «موتورچی» و … به کمک سقایی آمد و قدم های نو در موسیقی ایران برداشته شد.
استاد رضا سقایی متأسفانه در سال ۵۷ به علت عمل لوزه و محاسبات غلط پزشک جراح، آن حنجره و صوت اساطیری را از دست داد و صدایش را به خاطره ها سپرد اما گاهی بی تابی او را وا می داشت در محافل دوستانه چیزی زمزمه کند که همین زمزمه های دلتنگی هم بر اثر بمباران شهر ازنا توسط هواپیمیای عراقی به پایان رسید.
این استاد ارجمند در تاریخ ۱۳۸۹/۰۴/۲۷ (۱۰ روز پس از سکته)در اثر نارسایی تنفسی درگذشت پیکر این هنرمند در تاریخ ۱۳۸۹/۰۴/۳۱تشیع ودر زادگاهش خرم آباد در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد
